ZWARTEWAAL – Op maandag 4 mei werden ook in Zwartewaal de doden herdacht. Daar was de Martinuskerk geopend voor een samenkomst. Aansluitend was er een herdenkingsplechtigheid bij het monument. Allereerst waren er bij de zes graven van de gesneuvelde militairen rode rozen gelegd, leerlingen van ‘t Want spraken, er was zang van Marijke Vreugdenhil en Marc Siegers onder muzikale begeleiding van Arne Monteny en de heer C.A. Hokke vertelde het oorlogsverhaal van zijn familie.
Rinus Boshuisen uit Zwartewaal schrijft: “Wie denkt dat na 70 jaar herdenking de vlam wel gedoofd zal zijn, heeft het goed mis. Nog nooit waren er zo veel mensen aanwezig bij het herdenkingsmonument in Zwartewaal. De temperatuur was zelfs twintig graden. Wat opviel waren de vele aanwezige kinderen. Leerlingen van de basisschool ‘t Want spraken voordat locoburgemeester André Schoon het woord nam. Hier blijkt duidelijk: wie de jeugd heeft, heeft de toekomst.
Allereerst waren er bij de zes graven van de gesneuvelde militairen mooie rode rozen gelegd. Luitenant Wortington rust daar sinds juli 1940 en had al snel zijn leven gegeven voor onze vrijheid. De andere vijf zijn na de oorlog op 20 mei 1945 gestorven omdat de Duitse munitie nog wraak nam voor de nederlaag. Dat werd toen in een schip geladen in het Voornse kanaal. Zij zijn in feite zinloos gestorven. De mannen die met hun naam op het monument in Zwartewaal staan, zijn veelal gefusilleerd door de Duitsers. Ook familieleden staan er op.
Na de twee minuten stilte, geleid door brassband Rijnmond uit Spijkenisse, volgde de kranslegging door de wethouder en schoolkinderen. Daarna kwam er een ware storm van volwassenen en kinderen op het monument af, die de uitgedeelde rozen bij het monument kwamen leggen. Een indrukwekkend gezicht.
Nadien kon men nog naar de Martinuskerk, waar Tynie van der Hoek-van Bergeijk al vele jaren de herdenking in goede banen leidt. Ds. Annet Ravensberg (predikante van Tweestromenland) vertelde over haar tijd in een kibboets in Israël, waar alle talen door elkaar werden gesproken. En toch was het daar een goede tijd zo samen. Met het zingen van het zesde vers van het Wilhelmus kwam het einde aan de herdenkingsdag in Zwartewaal.”
Bron: www.voorne-putten.nl
